Het is juli 2021. We zitten midden in de coronacrisis, maar ik ben toch echt wel toe aan vakantie. Zon, zee, strand en even weg van hier. Weg van het drukke leven, weg van mijn baan en weg uit Nederland. Samen met mijn vriend zijn we al maanden aan het bedenken naar welk land we willen gaan. Het liefst een land waar we beiden nog niet zijn geweest. Mijn vriend heeft nog nooit gevlogen en hij heeft er duidelijk zin in. Mijn voorstel: de Canarische Eilanden. Hier wilde ik altijd al wel eens heen. Het ligt naast Afrika, maar hoort toch bij Europa. Het zijn Spaanse eilanden en in Spanje ben ik nog niet eerder geweest. Ook weet ik dat mijn ouders hier samen geweest zijn voordat ik geboren was. Dat maakt het voor mij extra speciaal om er met mijn vriend heen te gaan. De tweede generatie.
Over de bestemming zijn we het uiteindelijk eens. Nu nog een accommodatie kiezen. Het volgende vraagstuk kwam voor ons te liggen. Willen we op basis van logies, half pension of All Inclusive? Veel zin om te koken heb ik niet als ik op vakantie ben, maar ik wil het wel zo goedkoop mogelijk houden. Als we kiezen voor hals pension kunnen we in ieder geval nog buiten de deur eten, zonder dat we ons schuldig hoeven te voelen over dat we gratis kunnen eten bij de accommodatie. Vervolgens bedenk ik dat half pension en All Inclusive maar weinig scheelt in de prijs. Met het warme weer wil je veel drinken, dus dat haal je er wel uit. Ook dat staat vast dus. We gaan All Inclusive.
Als ik even kan, struin ik het internet af op zoek naar de mooiste appartementen voor de laagste prijs. Wat wil ik? Wat wil mijn vriend? Ik vind het leuk om zelf alles voor de vakantie uit te zoeken, maar ik moet natuurlijk wel rekening houden met de wensen van mijn vriend. Ook reviews lezen is erg handig. Zo hebben we veel appartementen toch maar even achter ons gelaten. Uiteindelijk vinden we er een die we allebei leuk vinden. Het oogt luxe, voldoet aan onze wensen en is dicht bij het centrum en het strand. Boeken maar!
Alles is geregeld voor onze vakantie. We vertrekken over vier weken. De PCR-test staat gepland en we hebben ons ingelezen in de maatregelen en formulieren die we moeten hebben. Ready to go. Nu alleen nog afwachten tot het zo ver is.
Enkele weken gaan voorbij. We houden het nieuws wat betreft de coronamaatregelen voor het buitenland nauwkeurig in de gaten. Het ziet er niet goed uit, maar tot nu toe gaat alles door. Dan word ik opeens verkouden. Nee hè, dat ga je toch niet menen. De stress neemt toe. Het zal toch niet? Ik ren naar de winkel voor een coronazelftest, voer hem uit en wacht gespannen op de uitslag. Negatief. Opgelucht haal ik adem. Ook al weet ik dat een zelftest geen 100% zekerheid geeft. Mijn verkoudheid neemt niet af. De volgende ochtend wil ik nog een test doen. Stel je voor dat deze opeens positief is. Maar alweer: negatief. Ik wacht vijf dagen en probeer het nog een laatste keer. Drie keer negatief. Dat stelt mij in ieder geval gerust voor de PCR-test voor volgende week.
Het is donderdag, twee dagen voor vertrek en het nieuws wordt nog niet bepaald beter. Veel eilanden gaan op rood en ook het vaste land van Spanje heeft een negatief reisadvies. Nu is het enkel afwachten tot de Canarische Eilanden ook op rood gaan. En ja hoor. Ook Lanzarote gaat komend weekend op rood. Precies op de dag dat wij weg gaan. Snel bel ik mijn vriend om te overleggen wat we gaan doen. We moeten zo snel mogelijk proberen om te boeken. Door de drukte kunnen we de PCR-test niet omboeken, dus moeten we dit weekend weer op vakantie.
We hebben dus twee dagen om een compleet nieuwe vakantie te boeken. Urenlang praten we over wat we gaan doen. Gaan we naar een ander land? En welke dan? Griekenland staat op geel. Daar kan je nog zonder problemen heen en er is veel keuze in accommodaties. We bellen de reisorganisatie en boeken onze reis om. Het heeft ons alle stress gekost, maar uiteindelijk kunnen we met alle opluchting zeggen dat we dit weekend alsnog op vakantie kunnen. Kreta, here we come!
Het is zondag 18 juli. De voorpret van onze vakantie was dit jaar een beetje ver te zoeken, maar ondanks dat heb ik er enorm veel zin in. We zijn afgezet op Schiphol en vliegen in de namiddag naar Heraklion. ’s Nachts komen we aan. Nu nog even zoeken naar onze transfer en dan zo snel mogelijk naar onze kamer om ons bed in te duiken. Om half 3 in de nacht komen we aan in ons appartement. We zijn helemaal gesloopt, maar het personeel vangt ons nog vriendelijk op en brengt ons naar de kamer. Wat een mooie kamer hebben we. De rest van de accommodatie zag er ook goed uit, maar dat zullen we morgen zien. Nu eerst even uitrusten.
Op 100 meter achter het hotel ligt de zee en het zwembadwater voelt heerlijk aan. De cocktails in het hotel konden we uiteraard niet overslaan. We lopen in de middag even naar het dorpje verderop en maken ook alvast globaal een planning voor de week. De accommodatie ligt in een dorpje nabij Rethimnon. Deze stad willen we dan ook als eerste bezoeken. We lopen naar de receptie van het hotel vragen om wat informatie. We worden vriendelijk te woord gestaan en concluderen dat de bevolking in Griekenland super gastvrij is. We krijgen informatie over de stad, de taxi’s en we krijgen een plattegrond mee van de stad. De receptioniste belt voor ons een taxi en drie minuten later staat deze voor de deur. Binnen 10 minuten zijn we dan ook in het prachtige centrum van Rethimnon.
We willen wat meer zien van het eiland en besluiten de volgende dag om een auto te huren voor een dagje. De route maken we zelf, langs verschillende mooie plekken van het eiland. Van een gast uit het hotel hoor ik dat we absoluut langs een mooie klif moeten rijden en mijn ouders raden mij aan naar het hippiestrand te gaan. Verder kijk ik op de site van onze reisorganisatie wat nog meer must-see’s zijn.
Off we go! We rijden eerst langs de klif, richting het dorpje Plakias aan de andere kant van het eiland. De klif is niet te missen. We stoppen de auto om van het prachtige uitzicht te genieten. Op zo’n mooie plek heb ik werkelijk nog nooit gereden! Aan beide kanten van de weg is de klif aanwezig en hij valt deels over de weg. Links van de weg is een diepe afgrond waar we helemaal beneden water kunnen zien stromen. Als we eindelijk uitgekeken zijn, rijden we weer door.
Onze route vervolgt zich richting het traditionele dorpje Spili. Hier staat een waterbron waaruit water via een waterval uit de bergen stroomt. In de bron bevindt zich een rij van 19 leeuwenkoppen waar het drinkwater uit komt. De muur staat naast een pleintje met terrassen waar de obers kannen vullen met het bergwater voor de gasten. Wat een mooi gezicht om te zien. We kijken even rond in het dorpje en gaan vervolgens weer op pad.
Ons volgende punt is het kasteel van Phaestos. Hier zijn overblijfselen van een eeuwenoud kasteel, gebouwd in het jaar 4000 voor Christus. Je kunt precies zien waar de kamers waren, de torens en de trappen. Er zijn zelfs oude potten bewaard gebleven waar vroeger graan in heeft gezeten. Op de borden kan je lezen en zien hoe het vroeger geweest is met interessante informatie over de plek.
Als laatste gaan we naar de hippiestrand in het stadje Matala. Dit is een absolute aanrader. Het hele stadje is in het teken van de hippies. Overal waar je kijkt zie je schilderingen, flower power en alles wat met hippies te maken heeft. Ik kom erachter dat de hippies vanuit de hele wereld in de jaren ’70 in de grotten leefden. Dit waren voornamelijk Amerikanen die niet wilden vechten in de oorlog tegen Vietnam en hier kwamen om te vluchten. Binnen enkele jaren was deze stad uitgegroeid tot hippiedorp en trekpleister voor toeristen. Aan de grotten grenst een strand waar we nog even een frisse duik nemen voordat we terugkeren naar ons appartement.
Op de laatste dag willen we nog een activiteit doen. Niet alles is een dag van tevoren te boeken en voor sommige dingen moet je je van tevoren laten testen, dus dat beperkt onze keuzes een beetje. De quad-tour lijkt ons leuk, maar dit wordt ons afgeraden aangezien quads niet de meest veilige vervoersmiddelen zijn. Een buggy lijkt erop, maar is naar ons idee wat veiliger, omdat er een dak boven zit. We boeken de tocht voor de avond, om hopelijk tijdens een mooie zonsondergang te rijden.
De tour gaat langs de omgeving van Rethimnon, deels op de openbare weg en deels off-road. We rijden door water, door de bergen, door zand en door stenen. Hier en daar stoppen we even om te genieten van het uitzicht. Uiteindelijk komen we op het puntje van een berg terecht waar we het allermooiste uitzicht hebben. De ondergaande zon maakt het helemaal af. We kunnen vanaf de berg ons appartement zien liggen en de stad Rethimnon. Het was een geweldige ervaring!
Ondanks dat het niet van een leien dakje is gegaan, hebben we absoluut de tijd van ons leven gehad. De gastvrijheid van de Grieken, de sfeervolle stadjes en kronkelstraatjes en het overheerlijke eten. Dit is zeker een plek waar ik nog terug wil komen.
